Ortopedyczna Terapia Manualna to dziedzina fizjoterapii, zajmująca się schorzeniami neuro-mięśniowo-szkieletowymi. Na podstawie wywiadu i badania cielesnego, bazuje na wnioskowaniu klinicznym.
Terapia opiera się na stosowaniu różnych i specyficznych manualnych metod terapeutycznych, np. mobilizacji stawów. Terapeuta manualny ma poprawić stan funkcjonalny pacjenta, zmniejszyć jego dolegliwości bólowe, a także zaprogramować ćwiczenia domowe tak, aby pacjent mógł pracować samodzielnie nad swoim problemem.
Zabieg polegający na wbiciu igły akupunkturowej w punkt spustowy, czyli obszar mięśnia o wzmożonym napięciu, który daje ból rzutowany w odległe miejsce w ciele. Po wbiciu igły następuje odwrażliwienie takiego punktu i zmniejszenie napięcia mięśniowego, a także dolegliwości bólowych.
Metoda ta świetnie odnajduje się w leczeniu dolegliwości o podłożu mięśniowo-szkieletowym, a także wspomaga terapię blizn.
Terapia nakierowana na uelastycznienie, zmiękczenie i poprawę estetyki blizny. Może odbywać się jeszcze przy założonych szwach, a także wiele lat po powstaniu blizny. Obecność blizny w skórze i tkankach podskórnych przyczynia się do powstawania dolegliwości bólowych, przeczulicy czy osłabienia czucia. Może ona dawać dolegliwości w odległych tkankach, a jej odpowiednie opracowanie pozwala zmniejszyć lub wyeliminować nieprzyjemne objawy. Do terapii wykorzystuje się pracę manualną oraz z użyciem narzędzi.
Metoda polegająca na przyklejaniu elastycznych plastrów na skórę. Plastry nie są nasączone żadnym lekiem, a posiadają rozciągliwe właściwości, co powoduje korekcje w obrębie funkcjonowania tkanek miękkich.
W zależności rodzaju aplikacji kinesiotaping może działać odciążająco, stabilizująco lub wspomagać przepływ limfy. Najczęściej plastrowanie stosowane jest w bólach mięśniowo-szkieletowych, po urazach i operacjach, a także w leczeniu obrzęków i krwiaków.